Wiśnia Nadwiślanka to polska odmian sokowa, o jakże bogatej historii, ponieważ była uprawiana już na początku XX wieku. Początkowo Wiśnia Nadwiślanka nazywana była Wiśnią Słupską, skąd pochodziła. Jednak wraz z rosnącą popularnością tej odmiany na terenach środkowej Wisły, otrzymała nazwę Nadwiślańskiej.
Do niewątpliwych zalet tej odmiany można zaliczyć wysokie walory smakowe, czy to, że wykazuje dobrą odporność na choroby i niskie temperatury, więc z jej uprawą poradzą sobie nie tylko doświadczeni sadownicy, ale także amatorzy. Sprawdzi się w sadzie przemysłowym, jak i przydomowym ogrodzie, czy na działce.
Charakterystyka drzewa
Drzewo owocowe tej odmiany wiśni rośnie stosunkowo silnie. Kwitnie w kwietniu i wtedy gałązki pokrywają się białymi kwiatami. Plonuje dobrze, corocznie. Dojrzałość zbiorcza owoców przypada na lipiec-sierpień.
Drzewka owocowe Wiśni Nadwiślanki pojawiają się w sprzedaży dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Bezpośrednio po zakupie zaleca się ich umieszczenie w gruncie.
Owoc
Wiśnia Nadwiślanka rodzi owoce o średniej wielkości, nieco mniejsze niż u innych odmian. Mimo wszystko i tak są wyjątkowe, ponieważ mają wręcz bordową, głęboką barwę. Miąższ ma podobny kolor do skórki, jest bardzo aromatyczny, mocno kwaskowy, a nawet nieco cierpki w smaku.
Po oderwaniu szypułki wypływa sok, który staje się galaretkowaty. Jest on też nieco gęściejszy niż u innych odmian, a przez to, że zawiera dużo kwasowatości i cukru, wyroby są znacznie smaczniejsze.
Owoce można spożywać po zerwaniu z drzewa, dodawać do różnego typu deserów, ciast, czy potraw. Wiśnie można też mrozić lub suszyć i w takiej wersji będą stanowić dobry zamiennik rodzynek, czy dodatek do mięs i pasztetów. Owoce są też idealne do soków, konfitur, dżemów, czy różnego typu nalewek.
Uprawa
Wiśnia Nadwiślanka preferuje stanowiska ciepłe i słoneczne. Gleba powinna być piaszczysto-gliniasta lub lekko wapienna o pH 6,0-7,0. Wiśnia Nadwiślanka dobrze znosi niskie temperatury i choroby, więc nie będzie wymagać specjalnych zabiegów.
Za to trzeba pamiętać o regularnym przycinaniu. Pierwszy zabieg powinno się wykonać wiosną, nawet po bezpośrednim nasadzeniu. Jeśli sadzonka została umieszczona w glebie jesienią, to z pierwszym cięciem trzeba poczekać do najbliższej wiosny i powinno opierać się na skróceniu pędów bocznych i przewodnika.
W kolejnych latach trzeba będzie wykonywać cięcie przeświecające, które polega na usuwaniu pędów konkurujących z przewodnikiem, krzyżujących się, czy chorych i starych. Cięcie przeświecające wykonuje się po zbiorach, wyłącznie w słoneczne dni, a powstałe rany warto smarować maścią ogrodniczą.
Zapylacze
Wiśnia Nadwiślanka jest samopłodna, więc nie potrzebuje zapylacza w pobliżu. Mimo wszystko posadzenie innych odmian w pobliżu o podobnym okresie kwitnienia zwiększy plon. W roli zapylacza sprawdzi się Wiśnia Kerezer, Nefris, Łutówka, czy Kelleris.
