Grusza Szarneza to odmiana znaleziona w 1800 roku w posiadłości Charneau pana Legipont. Dziś to okolice Liège w Belgii. Najprawdopodobniej rosła w żywopłocie otaczającym pola jako siewka.
Grusza Szarneza cieszy się największą popularnością w Limburgii, na pograniczu Holandii i Belgii. W Polsce ta odmiana była popularna w drugiej połowie XIX wieku.
Obecnie jest to rzadko spotykana odmiana, a szkoda, ponieważ wykazuje dobrą odporność na mróz i jest dość prosta w uprawie. Dodatkowo daje pyszne owocowe, więc warto o niej pomyśleć nie tylko prowadząc sad towarowy, ale również chcąc mieć gruszę w przydomowym ogrodzie lub na działce.
Charakterystyka drzewa
Drzewo Gruszy Szarneza rośnie średnio silnie, tworząc koronę wąsko-stożkowatą z dużo ilością mocno rozgałęziających się konarów. Docelowo wysokość drzewa może wynieść od 4 do 6 metrów, zaś rozpiętość od 2 do 3 metrów.
Drzewo kwitnie wiosną, pokrywając gałązki białymi, beżowymi lub kremowymi kwiatami o lekkim zapachu. Grusza Szarneza w okres owocowania wchodzi średnio wcześnie, owocuje obficie, corocznie. Dojrzałość zbiorcza owoców przypada na trzecią dekadę września.
Drzewka owocowe tej odmiany gruszy można nabyć dwa razy w roku – wiosną i jesienią, a bezpośrednio po zakupie powinny zostać umieszczone w gruncie.
Owoc
Grusza Szarneza rodzi średniej wielkości owoce, rzadko duże, o masie oscylującej w granicach 130-210 gramów. Kształt mają jajowaty, wydłużony, trochę asymetryczny.
Skórka ma kolor zielonożółty, czasami jest pokryta niewielkim, niezbyt intensywnym czerwonobrunatnym rumieńcem. Miąższ żółto-białawy, drobnoziarnisty, soczysty, winno-słodki, aromatyczny i bardzo smaczny.
Owoce można spożywać na surowo po zerwaniu z drzewa, ale sprawdzą się też jako dodatek do deserów, ciast i różnych potraw. Wyjdą z nich idealne przetwory, zwłaszcza kompoty, dżemy, czy musy.
Jednak to nie wszystko, ponieważ owoce tej odmiany można też mrozić, przerabiać na soki, nalewki, czy wino.
Uprawa
Grusza Szarneza dobrze sprawdza się na ciepłym i słonecznym stanowisku, ale przyjmie się również w lekkim półcieniu. Odpowiednia jest dla niej gleba żyzna, przepuszczalna, próchnicza, lekko kwaśna, obojętna lub lekko zasadowa.
Źle rośnie w słabej, piaszczystej ziemi, więc takiej zdecydowanie lepiej unikać. Grusza Szarneza dobrze znosi mróz i jest odporna na wiele różnych chorób. Jednak jest podatna na parcha, więc lepiej zachować ostrożność i pamiętać o wygrabianiu liści jesienią spod gruszy i usuwaniu ich poza ogród.
W uprawie tej odmiany istotne znaczenie odgrywa też przycinanie. Pierwsze cięcie powinno odbyć się już wiosną, nawet bezpośrednio po umieszczeniu drzewa w gruncie. Jeśli do nasadzenia doszło jesienią, to z zabiegiem lepiej poczekać do najbliższej wiosny.
Zapylacze
Grusza Szarneza nie jest samopłodna, więc do dobrego owocowania wymaga obecności innej odmiany o podobnym okresie kwitnienia. W roli zapylacza może sprawdzić się Grusza Paryżanka, Dobra Ludwika, Faworytka, Bera Bosca, Konferencja, Krzywka, czy nawet Lipcówka Kolorowa.