ŚLIWA AMERS

Śliwa Amers to odmiana o nieznanym pochodzeniu, która została wyhodowana w Stanach Zjednoczonych. Możliwe, że jest siewką śliwy Stanley z wolnego zapylenia, ale nie są to potwierdzone informacje.

Śliwa Amers została wpisana do rejestru COBORU w 2001 roku i szybko zdobyła uznanie wśród sadowników z różnych zakątków świata, w tym również z Polski. Duża w tym zasługa tego, że Śliwa Amers obficie plonuje, rodząc owoce o wyjątkowo atrakcyjnym wyglądzie i smaku.

W dodatku drzewo owocowe jest odporne na choroby i niskie temperatury, więc z jego uprawą poradzą sobie jednakowo profesjonaliści, jak i amatorzy. Śliwa Amers polecana jest do przydomowych ogrodów i na działki. Będzie też dobrym wyborem do sadu towarowego.

Charakterystyka drzewa

Drzewo owocowe rośnie średnio silnie, osiągając docelowo 3-4 metry wysokości. Młode sadzonki wykształcają stożkowatą, luźną koronę. Z biegiem lat u starszych okazów korona staje się bardziej rozłożysta.

Drzewko zakwita wczesną wiosną, wydając na świat białe, beżowe lub kremowe kwiaty, które lekko pachną. W okres owocowania Śliwa Amers wchodzi wcześnie, bo pierwszych owoców można spodziewać się w drugim lub trzecim roku po posadzeniu.

Odmiana plonuje regularnie i bardzo obficie. Dojrzałość zbiorcza owoców przypada na połowę września, lecz owoce dojrzewają nierównomiernie, więc zbiór jest wydłużony.

Owoc

Śliwa Amers wydaje na świat duże owoce, które dorastają nawet do 50-60 gramów. Kształt mają owalny, lekko spłaszczony. Skórka owoców w zależności od nasłonecznienia jest brązowo-niebieska lub bordowo-niebieska, obmywa ją niebieski nalot.

Miąższ jest żółty lub żółto-pomarańczowy, mało soczysty, zwarty, kwaśno-słodki, ale bardzo smaczny. Pestka jest średniej wielkości, dobrze odchodząca od miąższu. Jednak może pękać, jeśli drzewo będzie niedostatecznie zaopatrzone w wodę lub przeżyje okres posuchy.

Owoce można spożywać na surowo, dodawać do deserów, ciast, koktajli, czy różnego typu potraw. Owoce Śliwy Amers mają też dużą wartość przetwórczą. Nadają się na marmolady, dżemy, kompoty, soki, czy musy. Można je też suszyć, by zachować smak lata na dłużej.

Uprawa

Śliwa Amers najlepiej czuje się na ciepłym i słonecznym stanowisku, które jest dobrze osłonięte od wiatru. Gleba powinna być żyzna, próchnicza, przepuszczalna z pH oscylującym w granicach 5,5-6,5.

Odmiana nie jest specjalnie wrażliwa na mróz, więc może być sadzona nawet w chłodniejszych rejonach Polski. Śliwa Amers jest mało podatna też na większość chorób, z wyjątkiem moniliozy, której owoce ulegają w wilgotne lata. Młode sadzonki należy podlewać i przycinać.

Pierwsze cięcie wykonuje się w kwietniu, nawet jeśli drzewko zostało bezpośrednio posadzone. Jeśli do nasadzenia doszło jesienią, to czekamy z cięciem do najbliższej wiosny. Wówczas skracamy przewodnik o 1/2 długości i pędy boczne o 1/3. Z kolei pędy poniżej 50 cm całkowicie wycinamy.

W kolejnych trzech latach formujemy koronę, a cięcie powinno opierać się na wycinaniu pędów krzyżujących się, konkurujących z przewodnikiem i skracaniu mocno rosnących pędów.

Zapylacze

Śliwa Amers jest częściowo samopylna, więc sadzona w pojedynkę wyda mniejszy plon. W celu jego zwiększenia zaleca się posadzenie w pobliżu innej odmiany śliwy, która kwitnie w tym samym czasie.

Dobrym zapylaczem będzie Węgierka Dąbrowicka, Śliwa Lepotica, Śliwa Oneida lub Śliwa Empress.