Malinojeżyna to odmiana krzewu owocowego, będąca wynikiem skrzyżowania maliny właściwej z jeżyną krzewiastą (Rubus fruticosus x Rubus idaeuis). Do jej niewątpliwych zalet można zaliczyć to, że rodzi wyjątkowo smaczne owoce, o jakże ciekawym wyglądzie i właściwościach prozdrowotnych.
Malinojeżyna może stanowić jeden z ciekawszych krzewów owocowych w naszym sadzie, a nawet zastąpić krzewy ozdobne w przydomowym ogrodzie, ponieważ pięknie prezentuje się w okresie kwitnienia i owocowania. Choć jest nieco bardziej wymagająca, niż inne krzewy owocowe, to i tak z uprawą poradzą sobie jednakowo doświadczeni sadownicy, jak i amatorzy.
Charakterystyka krzewu
Krzew owocowy rośnie zwykle dość silnie, osiągając nawet do 3-4 metrów wysokości. Posiada rozgałęzione, długie pędy, które pokryte są licznymi kolcami. Krzew nie tworzy rozłogów, więc nie rozrasta się na boki jak malina.
Malinojeżyna kwitnie dość późno, bo zwykle w czerwcu. Owoce zawiązuje na pędach dwuletnich, dojrzewają one dosyć szybko, bo już od połowy lipca do końca sierpnia można je zbierać. Malinojeżyna zwykle plonuje obficie, corocznie.
Owoc
Malinojeżyna daje owoce, które są połączeniem maliny i jeżyny. Są one naprawdę duże, zwykle mają około 4-6 cm. W kształcie walcowate, cylindryczne, lekko wydłużone. Barwę mają ciemnoczerwoną. W smaku owoce są bardzo słodkie, czasem lekko kwaskowate, ale też niezwykle aromatyczne.
Owoce Malinojeżyny najlepiej smakują na świeżo, więc warto je spożywać od razu po zerwaniu z krzaczka. Wyjdzie nam to też na zdrowie, ponieważ owoce zawierają w sobie dużo witamin i są mało kaloryczne, więc nawet osoby na diecie mogą je spożywać.
Owoce można też mrozić, by zatrzymać smaki lata na dłużej i przetwarzać. Sprawdzą się przy produkcji soków, dżemów, kompotów, nalewek i win.
Uprawa
Malinojeżyna preferuje stanowisko ciepłe, słoneczne, które szybko się nagrzewa i jest osłonięte przed silnymi wiatrami. Gleba powinna być żyzna, próchnicza, bogata w składniki odżywcze, o lekko kwasowym odczynie z pH oscylującym od 6.0 do 6.5.
Malinojeżyna powinna być umieszczona w glebie umiarkowanie wilgotnej, ale woda nie może zalegać w podłożu, ponieważ jej zbyt duża ilość prowadzi do gnicia korzeni. Odradza się też sadzenia Malinojeżyny na glebach ciężkich, zalewowych, gliniastych, czy zbyt suchych i piaszczystych, ponieważ takie jej nie służą.
Podobnie jak maliny i jeżyny, wymaga stosowania palików i rozłożonych między nimi 2-3 drutów. Pędy warto podwiązywać lub przeplatać między drutami. W roli podpory sprawdzi się też płot, pergola, czy altana. Malinojeżyna dobrze radzi sobie z chorobami, ale jest słabo odporna na mróz, więc na zimę warto ją zabezpieczać.
W uprawie kluczowe znaczenie ma też regularne przycinanie. Z racji tego, że krzew owocuje na pędach dwuletnich, to po zakończeniu zbiorów należy wycinać tuż przy samej ziemi pędy, na których były już owoce. Pędy jednoroczne skracamy do 1,5 m wysokości i skracamy gałązki, które na nich rosną do około 30 cm. Prowadząc malinojeżynę kolumnowo, wbijamy podporę i podwiązujemy do niej pędy.
Zapylacze
Malinojeżyna jest krzewem samopylnym, więc nie wymaga innych odmian w pobliżu.
