GRUSZA NOJABRSKAJA

Grusza Nojabrskaja znana również jako Grusza Xenia, czy Grusza Oksana, jest odmianą ukraińską, która została wyselekcjonowana w 1962 roku przez K. K. Duszutinu w Instytucie Sadownictwa, Winorośli i Gorzelnictwa w Mołdawii. Jest krzyżówką odmian Gruszy Triumf Wiednia i Nikolaj Kruger.

Ta mołdawska odmiana została wpisana do Rejestru odmian na Ukrainie w 2000 roku. Bardzo szybko jednak trafiła też do uprawy w wielu innych krajach, w tym również w Belgii i Holandii. W Polsce Grusza Nojabrskaja jest stosunkową nową odmianą, ale widać, że coraz więcej sadowników zastanawia się nad jej nasadzeniem.

Nie powinno nas to za bardzo dziwić, ponieważ odmiana daje duże i smaczne owoce, a przy tym jest odporna na wiele różnych chorób. Z jej uprawą poradzą sobie nie tylko doświadczeni sadownicy, ale też początkujący. Dlatego Grusza Nojabrskaja to dobry wybór do sadu towarowego, przydomowego ogrodu, czy na działkę. 

Charakterystyka drzewa

Drzewo Gruszy Nojabrskaja rośnie średnio silnie, tworząc bogato ulistnioną, piramidalną koronę. Pędy jednoroczne ma grube, jasnobrunatne, zwisające. Młode liście z dolnej strony są silnie omszone. Kwitnie wcześnie, bo w drugim tygodniu kwietnia, nawet kilka dni przed innymi odmianami gruszy. 

Grusza Nojabrskaja wcześnie wchodzi w owocowanie, więc szybko można spodziewać się pierwszych zbiorów. Plonuje obficie, corocznie, a dojrzałość zbiorcza owoców przypada pod koniec września. Do konsumpcji owoce nadają się w listopadzie. 

Owoc

Grusza Nojabrskaja rodzi duże lub bardzo duże owoce, których waga może oscylować w granicach 180-350 gramów. Kształt mają jajowato-owalny. Skórka jest gruba, szorstka, początkowo zielona, w pełni dojrzałości staje się jasnożółta i pokryta jest rozmytym, jasnoczerwonym rumieńcem.

Kielich jest półzamknięty, zagłębienie kielichowe szerokie, lekko ordzawione. Szypułka średniej długości i grubości. Miąższ owoców jest biały, masłowy, soczysty, delikatny i bardzo smaczny. Owoce można spożywać na surowo, dodawać do różnego typu ciast, deserów, czy potraw.

Sprawdzają się także w przetwórstwie, w tym na przykład przy produkcji dżemów, kompotów, czy musów. 

Uprawa

Grusza Nojabrskaja preferuje ciepłe i słoneczne stanowisko, najlepiej osłonięte od silnego wiatru. Gleba powinna być żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta, o odczynie lekko kwaśnym z pH w granicach 6,2-6,7.

Odmiana ta jest średnio wytrzymała na mróz, więc warto zabezpieczać drzewko przed srogą zimą. Za to wykazuje dobrą odporność na parcha gruszy i zarazę ogniową. Poza tym trzeba też pamiętać o regularnym przycinaniu. Pierwsze cięcie należy wykonać wiosną, nawet po nasadzeniu.

Jeśli sadzonka została umieszczona w gruncie jesienią, to z takim zabiegiem czekamy do najbliższej wiosny. Sam zabieg powinien opierać się na skróceniu pędów bocznych i przewodnika. W kolejnych latach trzeba wykonywać cięcie prześwietlające, usuwać stare i uszkodzone pędy.

Zapylacze

Grusza Nojabrskaja nie jest samopłodna, więc do dobrego owocowania wymaga obecności innych odmian kwitnących w podobnym terminie. W roli zapylacza sprawdzi się Grusza Komisówka, Konferencja, czy Bonkreta Williamsa.