GRUSZA BERA HARDY

Grusza Bera Hardy to francuska odmiana powstała z wolnego zapylenia nieznanej siewki około 1820 roku w miejscowości Boulogne sur Mer. Swoją nazwę zawdzięcza wówczas urzędującemu dyrektorowi Ogrodu Luksemburskiego M.Hardy.

Grusza Bera Hardy cieszy się sporą popularnością w wielu różnych krajach, w tym również w Polsce. Nie powinno nas to jednak dziwić, ponieważ wyróżnia ją atrakcyjny smak i wygląd, a przy tym nie jest wymagająca. Dzięki temu idealnie sprawdza się w sadach towarowych, na działkach i w przydomowych ogrodach. 

Charakterystyka drzewa

Drzewo Gruszy Bera Hardy rośnie bardzo silnie, tworząc koronę wzniesioną, wąsko-stożkową, średnio zagęszczoną. Gałęzie odchodzą od przewodnika pod szerokim kątem. Krótkopędy tworzą się w największej ilości na rozgałęzieniach drugiego rzędu.

Grusza Bera Hardy kwitnie średnio wcześnie, pokrywając gałązki białymi kwiatami. Owocowanie rozpoczyna późno, ale gdy plonuje, to już obficie, naprzemiennie. Owoce zrywa się we wrześniu, a dojrzałość do konsumpcji uzyskują po kilku tygodniach. 

Owoc

Grusza Bera Hardy rodzi owoce średnie lub duże, a ich waga wynosi zwykle około 150-200 gramów lub więcej. Kształt mają jajowaty, stożkowo wydłużony lub czasem prawie kulisty. Skórka jest szorstka, zielonożółta, ale od słońca zyskuje brązowo-czerwone zabarwienie, a na całej powierzchni widoczne są rdzawe przebarwienia.

Miąższ kremowy, masłowy, soczysty, winno-słodki i bardzo smaczny. Grusza Bera Hardy uznawana jest za jedną ze smaczniejszych odmian jesiennych, więc owoce warto spożywać na surowo lub dodawać je do deserów, potraw i ciast. Wyjdą z nich też pyszne kompoty, dżemy, czy inne przetwory. Poza tym owoce nadają się do suszenia. 

Uprawa 

Grusza Bera Hardy najlepiej rośnie na ciepłym i słonecznym stanowisku, które jest osłonięte od silnych wiatrów, ponieważ owoce mają tendencję do łatwego opadania. Gleba powinna być żyzna, głęboka oraz umiarkowanie wilgotna. Najlepiej grusza udaje się na ziemiach gliniasto-piaszczystych o pH w zakresie 6,2-6,7.

Grusza Bera Hardy jest odporna na mróz, ale mimo wszystko warto okryć młode drzewko na zimę, szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu. Odmiana jest średnio podatna na parcha, ale dobrze odporna na choroby wirusowe i zarazę ogniową.

Drzewko po zasadzeniu należy przyciąć wiosną. Jeśli do nasadzenia doszło jesienią, to z cięciem trzeba poczekać do najbliższej wiosny, a sam zabieg powinien opierać się na skróceniu przewodnika o połowę, a pędów bocznych o 1/3 długości.

W kolejnych latach trzeba wykonywać cięcie przeświecające, które polega na usuwaniu pędów rosnących do środka, krzyżujących się lub konkurujących z przewodnikiem. Trzeba też usuwać stare pędy, uszkodzone, czy chore, a cięcie najlepiej wykonywać w pogodne dni, po zbiorach.

Powstałe rany dodatkowo należy zabezpieczać maścią ogrodniczą. 

Zapylacze

Grusza Bera Hardy nie jest samopłodna, więc do dobrego owocowania wymaga obecności odmiany kwitnącej w podobnym terminie. W roli zapylacza może wystąpić Grusza Dobra Ludwika, Faworytka, Komisówka, Patawinka, Bera Bosca, Krzywka lub Bonkreta Williamsa.