Grusza Józefinka to odmiana pochodząca z Belgii, która została odkryta w 1830 roku przez Pierra Josepha d'Esperena. Nazwa pochodzi od imienia żony odkrywcy. Grusza Józefinka wydaje smaczne owoce, a przy tym jest odporna na mróz i choroby.
Dzięki temu z jej uprawą poradzą sobie nie tylko doświadczeni sadownicy, ale również amatorzy. Odmiana sprawdzi się w przydomowym ogrodzie, na działce, czy w sadzie towarowym.
Charakterystyka drzewa
Drzewo owocowe rośnie niezbyt silnie, z wiekiem wzrost dodatkowo słabnie. Koronę tworzy szeroko stożkowatą, gęstą, ze zwisającymi gałęziami. Grusza Józefinka w okres owocowania wchodzi dosyć późno, bo zwykle dopiero w szóstym roku od posadzenia.
Plonuje obficie, najczęściej naprzemiennie. Dojrzałość zbiorcza owoców przypada na połowę października, ale mogą być przechowywane nawet do marca.
Owoc
Grusza Józefinka daje raczej małej owoce, których waga oscyluje w granicach 70-120 gramów. Kształt mają krótko stożkowaty lub gruszkowaty, z charakterystycznymi, skośnymi szypułkami. Skórka jest cienka, gładka, jasno-błyszcząca, początkowo zielona, ale w dojrzewaniu przechodzi w zielono-żółtą lub słomkowo-cytrynową.
Prawie zawsze jest też nieco ordzawiona koło ogonka i kielicha. Miąższ ma żółtobiały kolor, jest słodki, masłowaty, soczysty i lekko aromatyczny. Warto jednak zauważyć, że owoce będą smakować lepiej, gdy trochę poleżą, ponieważ to zimowa odmian.
Przydatne do spożycia na surowo, jako składnik deserów, ciast, czy innych potraw. Owoce sprawdzą się również w przetwórstwie, zwłaszcza przy wyrobie kompotów i dżemów.
Uprawa
Grusza Józefinka nie jest wybredna co do gleby, czy stanowiska. Mimo wszystko widać, że najlepiej czuje w miejscu ciepłym i słonecznym, gdzie gleba jest żyzna, przepuszczalna i dostatecznie wilgotna.
W zbyt suchych ziemiach wzrost drzewa przedwcześnie słabnie, owoce są też drobniejsze i tracą na smaku, bo robią się cierpkawe, co szczególnie można zauważyć w suche lata. To odmiana mało podatna na choroby i dość dobrze znosząca mróz, ale młode sadzonki lepiej okrywać na zimę.
Dodatkowo, Grusza Józefinka wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych, a jednym z ważniejszych jest przycinanie. Pierwsze cięcie należy wykonać na wiosnę, nawet po bezpośrednim posadzeniu drzewka. Jeśli do nasadzenia dojdzie jesienią, to z cięciem trzeba poczekać do najbliższej wiosny.
Zapylacze
Grusza Józefinka nie jest samopłodna, więc do dobrego owocowania wymaga obecności innych odmian o podobnym okresie kwitnienia. Dla tej odmiany dobrym zapylaczem jest Grusz Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, czy Bera Bosca.
