JABŁOŃ STARKING

Jabłoń Starking to mutant Red Delicious odnaleziony w USA na terenie szkółki Stark Bros. Odmiana została wprowadzona do sprzedaży w 1926 roku i szybko rozprzestrzeniła się w uprawie. Jabłoń Starking to czołowa odmiana w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, czy w krajach Afryki.

Również w Europie cieszy się sporym powodzeniem i nie ma co się dziwić, ponieważ drzewo daje  piękne i bardzo smaczne owoce, a przy tym jest dość wytrzymałe na mróz. Jabłoń Starking idealnie sprawdza się w przydomowych ogrodach, na działkach oraz w sadach towarowych.

Charakterystyka drzewa

Drzewo owocowe rośnie dość silnie, kreując kulistą koronę z licznymi gałęziami, które są mocno rozkrzewione i pokryte dużą ilością pędów bukietowych. Jabłoń

Starking kwitnie średnio późno, bo w maju i wówczas gałęzie pokrywają się biało-różowymi kwiatami, które prezentują się bardzo efektownie. W okres owocowania wchodzi dość późno, bo w piątym lub szóstym roku po posadzeniu.

Odmiana ta owocuje corocznie, średnio obficie. Dojrzałość zbiorcza owoców przypada na połowę października. 

Owoc

Jabłoń Starking rodzi bardzo duże owoce o pojedynczej masie około 160 gramów. Kształt mają stożkowaty, skórkę mocną, gładką, grubą. Kolor ma żółty, ale jest pokryta intensywnym czerwono-buraczkowym rumieńcem i woskowym, wyraźnie matowym nalotem.

Miąższ owoców jest jędrny, ścisły, zielonkawo kremowy, soczysty, słodki i aromatyczny. Jabłoń Starking uważana jest za jedną z najsmaczniejszych, więc warto spożywać owoce na surowo, najlepiej po odleżeniu, ponieważ wtedy nabierają więcej aromatu.

Poza tym, jabłka mogą stanowić dodatek do ciast, deserów, czy różnych potraw. Sprawdzą się też w przetwórstwie, zwłaszcza przy wyrobie soków, dżemów i kompotów.

Uprawa

Jabłoń Starking preferuje ciepłe i słoneczne stanowisko. Gleba powinna być żyzna, umiarkowanie wilgotna, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym oscylującym w granicach pH 6,2-6,7. na pewno przyjmie się na glebie piaszczysto-gliniastej lub lessowej, ale w glebach ciężkich może rosnąć znacznie gorzej.

Odmiana jest mrozoodporna i wykazuje dobrą odporność na większość chorób, w tym również na mączniaka, więc z uprawą poradzą sobie nawet amatorzy. Jabłoń Starking, podobnie jak wiele innych drzew owocowych, należy regularnie przycinać.

Pierwsze cięcie wykonuje się wiosną, nawet po bezpośrednim posadzeniu. Jeśli do nasadzenia doszło jesienią, to z zabiegiem czekamy do najbliższej wiosny. Cięcie powinno opierać się na skróceniu przewodnika na wysokości 40 cm nad ostatnim pędem oraz skróceniu wszystkich pędów bocznych o 1/3 ich długości.

Jeśli sadzonka nie ma rozgałęzień, to przycinamy ją na wysokości około 80 cm. W kolejnych latach trzeba usuwać chore, uszkodzone, krzyżujące się lub rosnące do środka pędy. Zaleca się również usuwanie chorych, uszkodzonych lub starych pędów.

Cięcie powinno wykonywać się pod koniec lutego, najlepiej w pogodny dzień, gdyż rany narażone są na infekcję.

Zapylacze

Jabłoń Starking nie jest samopłodna, więc do dobrego owocowania wymaga posadzenia innych odmian w pobliżu. Ważne, by kwitły w podobnym terminie, co Jabłoń Starking. W roli zapylacza na pewno sprawdzi się Jabłoń Golden Delicious, Cortland, Jonatan, Gloster lub Spartan.